بهاييت و سياست عدم مداخله در سياست

مشخصات كتاب

مؤلف: سيد مصطفي تقوي

فصلنامه مطالعات تاريخي / ويژه نامه بهائيت / سال 4 / شماره 17 / 1386

برگرفته از:

مقدمه

پيش از پرداختن به موضوع «بهاييت و رابطه دين و سياست»، ديدگاه رسمي بهاييت درباره ي «رابطه ي دين و سياست» را به نقل از «عبدالبهاء»، برگرفته از رساله ي سياسيه بازگو مي كنيم. سپس به نقد و بررسي آن در حوزه ي نظر و عمل مي پردازيم. عبدالبهاء در رساله ي ياد شده مي نويسد: «انجمن انساني را تربيت و عنايت مربي حقيقي لازم، و نفوس بشري را ضابط و رابط و مانع و رادع و مشوق و سائق و جاذب واجب،... و اين رادع و مانع، و اين ضابط و رابط، و اين قائد و سائق، به دو قسم منقسم؛ حافظ و رادع اول قوه ي سياسيه است كه متعلق به عالم جسماني و مورث سعادت خارجه ي عالم انساني است و سبب محافظه ي جان و مال و ناموس بشري و علت عزت و علو منقبت هيئت جامعه ي اين نوع جليل است. و مركز رتق و فتق اين قواي سياسيه، و محور دايره ي اين موهبت ربانيه، خسروان عادل و امناي كامل و وزراي و فتق اين قواي سياسيه، و محور دايره ي اين موهبت ربانيه، خسروان عادل و امناي كامل و وزراي عاقل و سران لشكر باسل هستند. و مربي و ضابط ثاني عالم انساني، قوه ي قدسيه ي روحانيه و كتب منزله ي سمائيه و انبياي الهي و نفوس رحماني و علماي رباني... بنيان اين وظايف مقدسه بر امور روحاني رحماني و حقايق وجداني است، تعلقي به شئون جسماني و امور سياسي و شئون دنيوي نداشته.... مدخلي در امور حكومت و رعيت و سائس و مسوس نداشته